Met zijn ligging aan de spoorlijnen, Enschede – Almelo – Amersfoort, Enschede – Zwolle en Zutphen – Oldenzaal, de stopplaats voor de internationale trein naar Berlijn én een boemeltje naar Bielefeld is Hengelo het belangrijkste en grootste station van Twente. Op onze clubbaan neemt het station dan ook een centrale plaats in, én de meeste ruimte. De grote perronoverkapping is één van de blikvangers van de baan.

Geschiedenis van het station
Het gebouw is de 3^e versie van het station, uit 1951, van de bekende stationsarchitect H.G.J. Schelling. Hij bouwde ook het station in Enschede; de overeenkomst in b.v. de klokkentorens is duidelijk te zien.

Het oude stationsgebouw van Hengelo was bij een bombar­dement op de stad in oktober 1944 zwaar beschadigd. De Nederlandse Spoorwegen besloten daarom dit pand te slopen, en een geheel nieuw station te bouwen meer naar het westen. Bij het bouwen werd gebruik gemaakt van gewapend beton met daartussen prefab elementen.

In de dakrand van de kantoren en de dak­opbouwen van de ontvangsthal zijn deze goed te herkennen.
De grote gietijzeren overkapping van het tweede station (uit 1900) bleef gelukkig wel bewaard en is nog steeds in gebruik. 

Model van het station

Voor de clubbaan is het originele sporenplan van Hengelo in de jaren ’70 gebruikt (zie tekening). Daardoor kan op de baan dezelfde dienst­regeling worden afgewikkeld als ‘in het echt’: b.v. via spoor 2 de treinen naar Almelo (en Zutphen) en via spoor 3 naar Enschede.Het station is grotendeels gebouwd uit 3D prints van Ben Vreeman, op basis van tekeningen van Marcel de Groot. 

Een treinbaan is nooit af. Ook de onze niet. Momenteel wordt door diverse ploegen nog gewerkt aan de omgeving van station Hengelo. Hans Sieben, Tonnie ter Haar en Anne Haver­kamp ‘renoveren’ het busstation op het plein naast het station.

En Ben Vreeman en Marcel de Groot storten zich op de Europatunnel (uit 1959) direct ten westen van het station. Alleen de ingang aan de binnen­stadskant wordt gemaakt. Door alle onder­delen onder de baan (voor de bediening van wissels en seinen) kunnen we niet een echte tunnel maken. 

Het tunnelportaal is inmiddels gereed; com­pleet met een 1:87 miniatuurtje van de sculptuur Wederopbouw van kunstenaar Martin Stolk. Aan de weg wordt nog verder gewerkt.

Helaas zijn beide projecten voor het publiek nauwelijks zichtbaar. Ze zitten voor het publiek aan de achter­kant van het station, waar alleen clubleden mogen komen. We bekijken nog, of we met b.v. spiegels iedereen toch een blik kunnen gunnen op deze fraaie stukjes modelbouw.